Postacie

Ostatni z Callenbergów panujący w Muskau w latach 1774-1785, człowiek o rozległych zainteresowaniach artystycznych i literackich, kompozytor, twórca biblioteki, prezydent „Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego” w Görlitz, dziadek Hermanna von Pückler-Muskau. Wg przekazów to on rozbudził w twórcy parku wrażliwość na krajobraz.

Matka Hermanna von Pückler, twórcy parku. Jej ślub z Erdmannem von Pückler-Branitz upamiętnia założenie wczesnokrajobrazowej promenady tzw. „Clementinengang” we wschodniej części parku.

ojciec Hermanna, twórcy parku, właściciel majątku w pobliskim Branitz, pozostającego w rękach rodziny od XVII wieku.

W latach 1811-1845 właściciel Państwa Stanowego Muskau i twórca Parku Mużakowskiego, miłośnik krajobrazu i podróży, znany również z twórczości literackiej. Sukces przyniosły mu Briefe eines Verstorbenen (Listy Umarłego), będące świadectwem podróży Anglii, Walii i Irlandii, które uzyskały pochlebną recenzję Göthego. W jego twórczości szczególne miejsce zajmuje dzieło Andeutungen über landschaftsgärtnerei (Szkice o ogrodnictwe krajobrazowym), która zawiera m. in. opis koncepcji tworzonego równolegle parku. (Il. „Stiftung Fürst-Pückler-Park Bad Muskau”)

Anna Lucie Christina Wilhelmina von Hardenberg-Reventlow 1° von Pappenheim (1776-1854), córka pruskiego kanclerza Karla Augusta Hardenberga, od 1917 r. żona założyciela parku, Hermanna von Pückler-Muskau. Uduchowiona dama, prowadząca w Berlinie mały salon towarzyski. Małżeństwo z nią przyniosło Pücklerowi nie tylko wsparcie finansowe, ale i emocjonalne. Patronująca jego twórczości literackiej była w pełni oddana dziełu zakładania parku. Podczas nieobecności małżonka uczestniczyła w nadzorowaniu prac, będąc również pomysłodawczynią niektórych rozwiązań. Mimo rozwodu przeprowadzonego w 1826 r. pozostała do śmierci towarzyszką życia Pücklera.

Pisarz, poeta i kompozytor. Przyjaciel Hermanna von Pückler z lat dziecięcych. W 1812 r. wraz z objęciem przez Pücklera majątku w Muskau został mianowany pełnomocnikiem generalnym Państwa Stanowego. Schefer towarzyszył Pücklerowi w jego pierwszej podróży do Anglii. Wspierał go również w publikacji dzienników.

Ogrodnik zatrudniony przez Pücklera do nadzorowania prac w 1817 r. i realizacji jego koncepcji, podczas licznych okresów nieobecności Pücklera w Muskau wraz z żoną Pücklera, Lucie sprawował pełny nadzór nad pracami. (Il. Zbiory miasta Bad Muskau w zasobach „Stiftung Fürst-Pückler-Park Bad Muskau”)

ur. ok. 1825 r. Abisynka, córka urzędnika dworskiego, zakupiona przez Hermanna von Pückler-Muskau w czasie podróży po Oriencie. Zmarła w 1840 r., została pochowana w Bad Muskau.

Książę holenderski wywodzący się z jednego z najstarszych domów książęcych, dynastii Orańskiej-Nassau. Od czasów dzieciństwa pozostawał w ścisłej więzi z pruską rodziną królewską, zdobył wykształcenie pruskiego oficera, w 1825 r. ożenił się z pruską księżniczką Ludwiką, córką króla Fryderyka Wilhelma III Hohenzollerna. W 1846 r. nabył majątek Muskau, do czego skłoniły go renoma twórcy i fascynacja jego dziełem, do 1881 r. znakomity mecenas parku.

Należy do najznakomitszych planistów i ogrodników II poł. XIX w. Wykształcony w Muskau, pracował jako ogrodnik dworski w Ettersburgu i Weimarze. W 1852 r. objął stanowisko inspektora parku i ogrodów w Muskau, na którym zastąpił zmarłego J. Rehdera, w 1872 mianowany dyrektorem parku, ogrodów i arboretum. Jego największą zasługą jest założenie w latach 1857-1867 wraz z kuzynem, dendrologiem Georgiem Kirchnerem Arboretum we wschodniej części parku. Poza pracą w Muskau zaprojektował 174 parków i ogrodów, z których wiele zachowało się dzisiaj na terenie Niemiec, Holandii, Polski, Czech, Bułgarii i Turcji.

Dyplomata, osobisty sekretarz Bismarcka, właściciel Muskau w latach 1883-1919, przeprowadził szereg inwestycji poprawiających sytuację ekonomiczną Muskau, m.in. przebudowa starego młyna wodnego nad Nysą i jego rozbudowa na fabrykę papieru i kartonu, przebudowa budynków Folwarku Zamkowego. W 1888 r. z jego inicjatywy wzniesiono Mauzoleum dla tragicznie zmarłej żony Laury. (Il. Zbiory miasta Bad Muskau w zasobach „Stiftung Fürst-Pückler-Park Bad Muskau”)

Dendrolog, od 1891 r. zatrudniony przez właściciela Muskau, hrabiego Traugotta von Arnim na stanowisko dyrektora parku. Uważany za wiernego kontynuatora Pücklera i Petzolda w pracach nad kształtowaniem kompozycji i utrzymaniem parku. Do Parku Zamkowego wprowadził liczne nasadzenia różaneczników, tworząc tym samym cieszącą się dzisiaj dużą popularnością Dolinę Rododendronów.